Angela urodziła się bez przedniego ramienia i na codzień nosi protezę. Stara się pokazać, że niepełnosprawność jest czymś normalnym i naturalnym. Pisze doktorat, wspiera inicjatywy stworzone na rzecz niezależnego życia osób niepełnosprawnych. A przede wszystkim jest niesamowicie inspirującą kobietą.
Angela urodziła się bez przedniego ramienia. Mimo tego, prowadzi niezależne życie i stara się zachęcić inne osoby niepełnosprawne do zrobienia tego samego. Jest niezwykle aktywną osobą, pełną pasji.
– “W ostatnich latach narzuciłam sobie bardzo szybkie tempo życia, łączenia różnych prac, aktywności i rozwoju w badaniach naukowych. Teraz najważniejszy jest dla mnie spokój wewnętrzny, dlatego zwolniłam, staram się o siebie dbać, często chodzę do parków, lasów. Powoli wracam do hobby i odgruzowuję swoje szkice, które przeleżały kilka miesięcy czy nawet lat, „czekając” na swój moment” – opowiada Angela.
Na luzie, bez stereotypów
Aktualnie pisze doktorat na Uniwersytecie Warszawskim, który dotyczy ruchów społecznych na rzecz niezależnego życia niepełnosprawnych. Sama brała udział w wielu kampaniach.
– “Jesteśmy ludźmi, przeżywamy te same emocje, uczucia, mamy takie same pragnienia jak osoby pełnosprawne. Realizujemy się hobbistycznie, zawodowo, aktywistycznie, sportowo, tworzymy związki, jesteśmy rodzicami lub chcemy tego, a nie możemy nimi być, bywamy opiekunami swoich rodziców czy dziadków. Doświadczamy chwil trudnych, załamań, ale tak samo doświadczamy radości, satysfakcji, dumy z siebie. Niepełnosprawność jest normalna i naturalna, mimo że społeczne przekonania wciąż temu przeczą. Zamiast zaprzeczać i patrzeć na nas głównie przez pryzmat ograniczeń i braku sprawności, warto zaakceptować niepełnosprawność jako neutralny fakt. Warto podważyć dotychczasowe stereotypy i wyobrażenia na temat niepełnosprawności oraz posłuchać samych osób z niepełnosprawnościami, jak postrzegają niepełnosprawność i jak chcą by je traktować. Jak? Normalnie, czyli z szacunkiem – jak do każdego innego człowieka” – mówi.
Angela chce uświadomić społeczeństwo o potrzebach osób niepełnosprawnych. Często są one marginalizowane, a przecież niepełnosprawni stanowią największa grupę mniejszościową na świecie.
– “Grupa osób z niepełnosprawnościami stanowi największą grupę mniejszościową w Polsce, ale też na świecie. Tymczasem nie widać tego w społeczeństwie. Wierzę, że kiedyś to się zmieni, i że nasza grupa to sobie wypracuje, nikt za nas tego nie zrobi” – mówi Angela. – “Zachęcam wszystkich do patrzenia na niepełnosprawność jako na jedną z wielu cech danej osoby, na luzie, bez wkładania nas w ramki nieszczęścia lub herosów” – podkreśla.
Źródło: pl.aleteia.org
