Anna Ślebioda już od pięciu lat prowadzi warsztaty dla dzieci i dorosłych. Chce przybliżyć im doświadczenia osób niepełnosprawnych i pomóc lepiej ich zrozumieć. Sama nie wstydzi się swojej niepełnosprawności, bo uważa ją za bardzo ważną część siebie i swojej tożsamości.
Anna Ślebioda chce pomóc społeczeństwu zrozumieć problemy, z którymi borykają się osoby niepełnosprawne. Dlatego właśnie prowadzi wyjątkowe warsztaty.
– “Co z tego, że zainstalujemy podjazdy, pętle indukcyjne itd., jeśli nie będziemy mieć świadomości i będziemy pielęgnować błędne przekonania” – przyznaje kobieta. – “Osoba sprawna nie zauważy tego, z czym boryka się niepełnosprawna, jeśli ta nie zacznie o tym mówić. Tutaj nie chodzi bowiem o samą niepełnosprawność, ale o zamknięcie, które z niej wynika.”
Nie ma jednego ustalonego sposobu na wsparcie rozwoju osób niepełnosprawnych. Każdy ma inne potrzeby.
– “Każdy jest inny i czego innego potrzebuje. Niezależnie, czy jest to osoba sprawna, czy z niepełnosprawnością. Jednak najczęściej tłumaczę, żeby po prostu być. Niekoniecznie wyrażać przez jakieś działanie to wsparcie, ale być. Może ktoś skorzysta w którymś momencie z tej obecności. Do niezależności nie zawsze są przygotowane osoby sprawne, podobnie i niepełnosprawne. Dlatego kluczem jest obecność i dialog” – podkreśla.
Anna ma zespół móżdżkowy od zawsze.
– “Moja niepełnosprawność bardzo mocno wpłynęła i ukształtowała całe moje życie i zawodowe, i prywatne. Czasami niepełnosprawność utrudnia znalezienie siebie. Gdy wchodziłam w wiek dorastania, odbierałam z otoczenia sygnały mówiące, że ze względu na moją niepełnosprawność nie będę mieć nigdy relacji damsko-męskiej. Z natury jestem buntowniczką, więc pytałam „jak to, dlaczego?” – opowiada.
Mimo to, nigdy nie straciła pewności siebie i poczucia kobiecości.
– “Kobiecość i niepełnosprawność idą w parze. Jest tendencja, by mówić osoba z niepełnosprawnością, a nie osoba niepełnosprawna. Ja celowo używam sformułowania kobieta niepełnosprawna, aby podkreślić, że niepełnosprawność jest częścią tożsamości. Niepełnosprawność nie wyklucza osobowości ani kobiecości, może mieć jedynie na nią jakiś wpływ. Dlatego tak kluczowa jest znajomość i świadomość siebie, czyli praca nad sobą”.
Źródło: pl.aleteia.org
