Mohamed Bzeek pochodzi z Libii, ale od wielu lat mieszka w Stanach Zjednoczonych. Wraz ze swoją żoną zaczęli opiekować się śmiertelnie chorymi dziećmi. Mohamed jest rodzicem zastępczym i traktuje to zadanie jak życiową misję. Jego miłość do drugiego człowieka nie ma granic!
Mohamed w latach siedemdziesiątych przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych. Tam poznał Dawn, zakochał się w niej, a po kilku latach ożenił. Już wtedy kobieta pomagała dzieciom. To dzięki niej zaczął angażować się w opiekę nad dziećmi. Stali się rodzicami zastępczymi dla dzieci porzuconych w szpitalu.
– „Jest wiele dzieci, których nikt nie chce, dlatego, że umierają. Nikt nie chce się z tym zmierzyć. Jeśli nikt ich nie będzie chciał wziąć, to zostaną w szpitalu, bez nikogo, kto mógłby je przytulić i z nimi porozmawiać. Ja zawsze z nimi rozmawiam, bez względu na to, czy są niewidome czy głuche. Zawsze z nimi rozmawiam. Bo wierzę, że są istotami ludzkimi, że mają duszę i uczucia” – przyznaje Mohamed.
Jego żona zmarła w 2015 roku. Co więcej, Mohamed musiał także zmierzyć się z nowotworem okrężnicy. Kiedy pokonał chorobę, zdecydował się kontynuować swoją misję.
– „Ich życie ma wartość. Mówię im: Będzie dobrze – jestem tu dla was. Przejdziemy przez to razem” – mówi dla magazynu “People”.
Mohamed podkreśla, że te dzieci, choć cierpią na nieuleczalne choroby i często nawet nie są w stanie się komunikować, to mają duszę i serce. Zasługują na miłość i godne życie. Każdy ma prawo do posiadania rodziny, kogoś, kto potrafi kochać bezwarunkowo.
– „Opiekowałem się dziećmi, które przychodziły tutaj ze wszystkim – od rozszczepu kręgosłupa po uszkodzenie mózgu. Wiele z nich nie miało nawet imienia. Więc nadawałem im imię. A kiedy nadszedł czas ich śmierci, ich imiona były zapamiętywane. Nigdy nie zostały zapomniane. Ani na chwilę” – zaznacza. – „Umieranie jest częścią życia i nie możesz kupić sobie ani minuty, kiedy nadejdzie twój czas. Więc daję tym dzieciom to, co mam do zaoferowania w tym krótkim czasie, kiedy tu są. Odchodzą stąd wiedząc, że są kochane”.
Źródło: pl.aleteia.org
